Jesteś tu
Płytki, jakie wybrać?

Płytki, jakie wybrać?

RODZAJE PŁYTEK I GRESU – JAKIE SĄ RÓŻNICE MIĘDZY PŁYTKAMI PODŁOGOWYMI A ŚCIENNYMI?

Płytki ścienne charakteryzują się wyższą nasiąkliwością wodną, co sprawia, że nie są odporne na mróz i zalecane są jedynie do użytku wewnątrz pomieszczeń. Proces wypalania płytki ściennej zachodzi w innych temperaturach, a dodatkowo pokrywane są one innym szkliwem niż płytki podłogowe. Brak badań pod kątem klasy ścieralności sprawia, że nie nadają się do użycia na podłogach ze względu na niską wytrzymałość.

Czy zatem można stwierdzić, że płytki ścienne są przeznaczone wyłącznie na ściany, a podłogowe tylko na podłogi? W przypadku płytek ściennej jest to prawda, natomiast dla płytek podłogowych już nie.

Gres to materiał ceramiczny, który powstaje w wyniku spiekania surowców ceramicznych w wysokich temperaturach, zdecydowanie wyższych niż płytek ściennych. Kluczowym parametrem, który należy osiągnąć podczas produkcji gresu, jest nasiąkliwość wodna poniżej 0,5%, płytka gresowa po wypaleniu nie jest tak porowata jak płytka ceramiczna. Płytki spełniające ten warunek są odporne na niskie temperatury, co sprawia, że można je stosować praktycznie bez ograniczeń zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz pomieszczeń. Oczywiście, nasiąkliwość wodna to tylko jeden z parametrów, jakie muszą spełniać płytki gresowe. Przeprowadza się także badania dotyczące siły łamiącej, odporności na zginanie, ścieralności oraz antypoślizgowości.

Te dwa zasadnicze rodzaje płytek dzielimy jeszcze na:

Glazura - to najcieńszy i najbardziej łamliwy z materiałów – jest wypalana w najniższej temperaturze, a ze względu na większą wrażliwość na uszkodzenia mechaniczne nie będzie nadawać się do pokrycia podłóg. Świetnie sprawdzi się natomiast na ścianach, gdzie w połączeniu z wielkogabarytowymi płytkami z innych materiałów pozwoli na osiągnięcie niesamowitych efektów aranżacyjnych.

Gres - jest to mieszanka zmielonego kwarcu, kaolinu i skaleni prasowanego na sucho. Charakteryzuje się dużą wytrzymałością na działanie czynników zewnętrznych – takich jak ścieranie, uszkodzenia mechaniczne czy też działanie środków chemicznych. Gres charakteryzuje się niską nasiąkliwością, dlatego jest mrozoodporny. Płytki gresowe mogą występować jako gres nieszkliwiony lub szkliwiony.

Gres nieszkliwiony, w przeciwieństwie do szkliwionego, ma okrojoną paletę wzorów – bowiem jego ostateczny wygląd jest uzależniony od użytych pigmentów, zabarwiających masę użytą do wykonania płytek. Nie możemy tu nanieść dowolnego wzoru imitującego, np. marmur. Jednak dzięki temu, że płytki nieszkliwione są barwione w masie – są bardziej odporne na zarysowania, a ubytki szkliwa stają się niewidoczne – ze względu na to, że płytka w swoim przekroju ma cały czas ten sam kolor. Należy mieć na uwadze, że płytki nieszkliwione podczas montażu należy zaimpregnować.

Gres szkliwiony – został zabezpieczony warstwą szkliwa, dzięki czemu, w przeciwieństwie do płytek nieszkliwionych nie wymaga impregnacji oraz innych działań konserwujących. Szkliwo zabezpiecza płytki przed wnikaniem wody, brudu, dzięki czemu są łatwiejsze w utrzymaniu czystości. Płytki szkliwione cechują się nieskończonością możliwych wzorów, które ograniczone są jedynie wyobraźnią producenta.

PŁYTKI ZEWNĘTRZNE, JAKIE PŁYTKI WYBRAĆ NA TARAS ?

Taras to niezwykle wygodne rozwiązanie, które w okresie letnim staje się często swoistym "przedłużeniem" salonu. Dlatego warto starannie urządzić tę przestrzeń, zwracając uwagę na szczegóły, takie jak odpowiednio dobrane płytki.. Jakie cechy powinny je wyróżniać? Ponieważ płytki tarasowe są układane na zewnątrz budynku, kluczowe jest, aby były odporne na mróz i ścieranie. Dodatkowym atutem jest ich antypoślizgowość, co zapewni bezpieczeństwo użytkowania nie tylko podczas zimy.

Najpopularniejsze płytki tarasowe to modele gresowe i klinkierowe, które cieszą się dużym zainteresowaniem naszych Klientów.

Gres na taras – funkcjonalne rozwiązanie

Gresy tarasowe, dostępne w różnorodnej palecie wzorów i kolorów, to niezwykle praktyczne rozwiązanie. Gres tarasowy jest również materiałem o niskiej nasiąkliwości, co sprawia, że nie ma obaw o konieczność wymiany płytek już po jednym czy dwóch sezonach. Dodatkowo warto zaznaczyć, że gres na taras ma jeszcze jedną zaletę – łatwość utrzymania go w czystości. Jest to istotne zwłaszcza latem, gdy łatwo przenieść na powierzchnię tarasu piasek czy ziemię ogrodową.

Gres tarasowy dostępny w sklepie Ceramika Sosnowski oferuje szeroki wybór wzorów, w tym płytek imitujących beton, drewno lub utrzymanych w stylu kamieni naturalnych. Oferowane są także różnorodne wymiary płytek, co pozwala na swobodne dopasowanie ich zarówno do większych, jak i mniejszych tarasów. Możliwości produkcyjne pozwalają również na uzyskanie wyjątkowych parametrów dla tego na zewnątrz stosuje się dziś grube płytki zewnętrzne. Płytki na zewnątrz dzielimy na:

Wśród tej grupy wyróżniamy płytki o różnych grubościach:

Dostępne grubości płytek : 1cm, 2cm, 3cm, 4cm, 5cm, 6cm

Wykończenia powierzchni płytek gresowych:

Polerowana – gładka, błyszcząca powierzchnia, niezwykle elegancka i efektowna. Świetnie sprawdza się w pomieszczeniach reprezentacyjnych. Należy mieć jednak na uwadze, że przez swoją polerowaną powierzchnię, po kontakcie z wodą staje się bardzo śliska. Jest też bardziej podatna na zarysowania i z czasem, zwłaszcza w pomieszczeniach często używanych takich jak korytarze, kuchnie może stracić swój pierwotny blask.
Matowa – płytki szkliwione nie zostały poddane polerowaniu na etapie produkcyjnym. Ich powierzchnia jest porowata, co zwiększa ich antypoślizgowość. Nie odbijają również światła, dzięki czemu są łatwiejsze w codziennym użytkowaniu – drobne zarysowania czy smugi są mniej widoczne.
Lappato – tak zwany półpoler, płytki w takim wykończeniu zostały poddane połowicznej obróbce polerowania. Dzięki takiemu zabiegowi na powierzchni płytek powstają charakterystyczne błyszczące kropelki, które w odpowiednio dobranym oświetleniu pięknie się mienią. Są idealnym kompromisem pomiędzy płytkami polerowanymi i matowymi. Dzięki swojemu wykończeniu są bardzo efektowne, natomiast łatwiejsze w utrzymaniu czystości i bezpieczniejsze, ponieważ ich antypoślizgowość jest wyższa niż płytek polerowanych.
Sugar – to specjalna powierzchnia imitująca rozsypane kryształki, która zyskuje urok przy różnym kącie padania światła. Płytki w tym wykończeniu mają wyższą antypoślizgowość, dlatego są bardzo często stosowane w wilgotnych pomieszczeniach.

PARAMETRY TECHNICZNE PŁYTEK :

Mrozoodporna co to znaczy?

Płytka mrozoodporna znaczy tyle ,że została poddana badaniom zgodnie z normą PN EN 202. Procedura ta obejmuje nasyzcenie płytki wodą, a następnie poddanie jej cyklicznym zmianom temperatury od +15 do -15 stopni Celsjusza. W trakcie tych 50 cykli zamrażania i rozmrażania wszystkie ściany i krawędzie płytek są wystawione na zamarzanie. Po zakończeniu tego procesu, powierzchnie i krawędzie płytek są badane organoleptycznie, i jeśli nie stwierdzi się żadnych uszkodzeń, płytkę można zakwalifikować jako mrozoodporną. Niemniej jednak, sama mrozoodporność płytki w żadnym razie nie gwarantuje trwałego sukcesu, czyli utrzymania trwałej okładziny ceramicznej, na przykład na tarasie. Normy międzynarodowe ISO wprowadzają zmiany w metodologii badań mrozoodporności, poszerzając zakres temperatury od -5°C do +5°C przy zwiększonej liczbie cykli do 100. Mimo że ta zmiana pozwala precyzyjniej określić odporność płytki na mróz, dane meteorologiczne Instytutu Meteorologii wskazują, że liczba cykli zmian temperatur w ciągu roku kalendarzowego wynosi od 250 do 280 (w zależności od regionu Polski). Ponadto, nieprawidłowe ułożenie płytek mrozoodpornych może szybko prowadzić do zniszczenia okładziny, przy czym efekt ten może przypominać sytuację, jakby płytki nie były mrozoodporne!

Woda może przenikać do płytek ceramicznych zarówno od strony montażowej (podłoża) w postaci wody gruntowej lub technologicznej z zaprawy czy jastrychu, jak i od strony licowej przez fugi i rysy. Zjawisko to zachodzi przez podciąganie kapilarnie wód do porów płytek, zwłaszcza szkliwionych. Nawet przy niewielkiej porowatości płytek, proces nasycenia wodą na poziomie 95-100% może trwać od 3 do 4 lat. Woda, zamarzając, zwiększa swoją objętość o około 9%, co generuje wzrost naprężeń w strukturze płytki. Skutkiem tego mogą być odpryski w obszarze fug lub środka płytek, a także odspajanie płytek od podłoża, szczególnie w miejscach, gdzie występują pustki w warstwie kontaktowej. Podczas procesu parowania woda zwiększa swoją objętość w porach, co prowadzi do wzrostu ciśnienia i naprężeń w strukturze płytki. To zjawisko często jest odpowiedzialne za uszkodzenia, zwłaszcza na wilgotnych i podgrzewanych powierzchniach, powstające późną wiosną i latem. Woda, która przedostaje się od strony podłoża oraz woda opadowa, mogą prowadzić do powstawania wykwitów i nalotów. Woda przechodząca przez materiały zawierające cement, beton lub jastrych wzbogaca się w wodorotlenek wapnia. Ten roztwór przemieszcza się kapilarami na zewnątrz płytek, gdzie wodorotlenek wapnia reaguje z dwutlenkiem węgla z powietrza, tworząc biały nalot węglanu wapnia. Zmienne temperatury powodują zmiany wymiarów liniowych elementów budowlanych, co skutkuje miejscowym wzrostem naprężeń na powierzchniach ich styku. W obecności wilgoci, zmiany temperatury w zakresie zamarzania i topnienia wody dodatkowo zwiększają naprężenia w płytkach, prowadząc do ich mechanicznych uszkodzeń. Różnice w rozszerzalności cieplnej różnych materiałów budowlanych są często przyczyną powstawania pęknięć i rys w obszarze przylegających do siebie elementów budowlanych, szczególnie zauważalnych na powierzchni płytek. Dziś za mrozoodporną uznaje się płytkę gdy jej parametr nasycenia wodą jest na poziomie 3% lub mniej.

Antypoślizgowa, czyli jaka?

Płytka antypoślizgowa to specjalny produkt, a termin "antypoślizgowa" nie jest przypadkowy. Oznacza to, że płytki te są wyposażone w dodatkowe zabezpieczenia mające na celu chronienie użytkowników przed przypadkowym poślizgnięciem. Płytki antypoślizgowe znajdują zastosowanie na podłogach, tarasach, w basenach oraz wokół domu, gdzie istnieje potrzeba zapewnienia bezpieczeństwa użytkownikom. W odróżnieniu od nich, pozostałe płytki nie muszą spełniać tego kryterium. Co zapewnia antypoślizgowość? Bezpieczeństwo antypoślizgowe osiągane jest dzięki reliefom, czyli wypukłym wzorom na całej powierzchni płytki. Podobną funkcję pełnią ryfle – wypukłe lub wklęsłe elementy prostoliniowe przy krawędzi płytki. Dodatkowym zabezpieczeniem mającym na celu zapewnienie bezpieczeństwa są szkliwo lub impregnat antypoślizgowy, które mogą być również ozdobą na niektórych płytkach antypoślizgowych.

Jak oznacza się antypoślizgowość płytek? Antypoślizgowość płytek jest oznaczana symbolem R oraz cyfrą, określającą stopień antypoślizgowości. Płytki antypoślizgowe noszą symbole od R9 do R13, natomiast płytki oznaczone poniżej R9 nie spełniają norm antypoślizgowych i są uważane za śliskie.

Parametrem decydującym o antypoślizgowości jest stopień krytycznego kąta poślizgu.

Płytki nie antypoślizgowe – kąt poślizgu 0-6°

Grupa R 9 (kąt 6-10°) – płytki nadające się na podłogi przy wejściach, w holach, korytarzach oraz na schodach.

R10 (kąt 10-19°) – płytki stosowane głównie w pomieszczeniach magazynowych, socjalnych, sanitarnych, kuchniach i garażach.

Grupa R 11 (kąt 19-27°) – płytki odpowiednie do kuchni, pralni, warsztatów samochodowych, rozlewni napojów itp.

R 12 (kąt 27-35°) – płytki do zastosowania w kuchniach, mleczarniach, chłodniach itp.

Grupa R 13 (kąt >35°) – płytki nadające się do kręgielni, rzeźni itp.

Co to jest ścieralność?

Klasa ścieralności płytek podłogowych informuje nas o odporności na ścieranie danego materiału, określając, jak intensywnie możemy poruszać się po powierzchni okładziny bez ryzyka uszkodzenia czy zmian w wyglądzie. Wyższa klasa ścieralności oznacza większą odporność na ścieranie, co minimalizuje ryzyko uszkodzenia płytek i utraty ich estetycznego wyglądu. Zarówno terakota, jak i gres szkliwiony lub nieszkliwiony są doskonałymi wyborami, charakteryzując się wysoką odpornością na ścieranie oraz inne czynniki. Normy dotyczące klas ścieralności płytek i gresu reguluje skala PEI, zgodnie z normami PN-EN ISO 10545-7. Stopień ścieralności płytek i gresu szkliwionego według tej klasyfikacji informuje nas, ile obrotów narzędzia ścierającego musielibyśmy wykonać, aby zauważyć trwałe uszkodzenia na powierzchni szkliwionej. Klasyfikacja PEI przedstawia się następująco:

Klasa 0 - maksymalna liczba obrotów wynosi 100. Jest to zbyt niska klasa, aby płytki nadawały się do użytku.
Klasa I - maksymalna liczba obrotów wynosi 150. Oznacza to terakotę lub płytki ceramiczne polecane do pomieszczeń o minimalnym natężeniu ruchu, takich jak sypialnie lub łazienki (w przypadku płytek antypoślizgowych).
Klasa II - maksymalna liczba obrotów wynosi 600. W tej klasie znajdziemy płytki antypoślizgowe do łazienki oraz terakotę do innych pomieszczeń, takich jak salon, sypialnia czy jadalnia.
Klasa III - liczba obrotów wynosi 750. 1500. W tej klasie spotkamy płytki antypoślizgowe do łazienki, a także gres szkliwiony do pomieszczeń z większym natężeniem ruchu lub użytkowników poruszających się po płytkach w miękkim obuwiu, jednak należy unikać wprowadzania na ich powierzchnię materiałów ścierających, takich jak piasek.
Klasa IV - liczba obrotów wynosi 2100, 6000, 12000. Obejmuje terakotę i inne płytki ceramiczne, które mogą być stosowane w korytarzach i innych miejscach o dużym natężeniu ruchu. Do tej klasy zaliczane są także płytki antypoślizgowe do łazienki.
Klasa V - minimalna liczba obrotów wynosi 12000. Jest to najwyższa klasa ścieralności płytek podłogowych. Płytki tej klasy sprawdzą się zarówno w budynkach mieszkalnych, jak i w lokalach użytkowych. Mogą to być zarówno płytki antypoślizgowe do łazienek i kuchni, jak i gres stosowany w korytarzach czy na zewnątrz budynku.

Zaleca się stosowanie właśnie płytek gresowych w miejscach o najwyższym nasileniu ruchu pieszego, zwłaszcza tam, gdzie istnieje ryzyko dostawania się drobin ściernych, takich jak piasek. Wskazane obszary obejmują wejścia do budynków, schody, tarasy, patio, balkony oraz obiekty użyteczności publicznej, takie jak dworce czy urzędy. Płytki gresowe, dzięki swojej wysokiej klasie ścieralności, charakteryzują się doskonałą odpornością na ścieranie, co sprawia, że są idealnym wyborem dla miejsc o intensywnym użytkowaniu. W przypadku wejść do budynków, gdzie narażone są na częste i intensywne użytkowanie, płytki gresowe stanowią trwałe rozwiązanie, odporne na ścieranie i uszkodzenia mechaniczne. Schody, będące miejscem szczególnie podatnym na ścieranie, również korzystają z właściwości antypoślizgowych płytek gresowych, co zwiększa bezpieczeństwo użytkowników. Tarasy, patio i balkony, często narażone na warunki atmosferyczne oraz działanie drobnych cząstek, zyskują na trwałości i estetyce dzięki zastosowaniu płytek gresowych.W obiektach użyteczności publicznej, takich jak dworce czy urzędy, gdzie ruch pieszego jest intensywny i różnorodny, płytki gresowe zapewniają nie tylko estetyczne wykończenie, ale także długotrwałą odporność na ścieranie i łatwość utrzymania w czystości. Zastosowanie płytek gresowych w tych miejscach gwarantuje trwałą i efektywną okładzinę, spełniającą wymagania intensywnego użytkowania.

Twardość powierzchniowa płytek

To własności mechaniczna, która stanowi kluczowy parametr odporności na zarysowania. Płytka charakteryzująca się wysoką twardością powierzchniową jest mniej podatna na ryzyko zarysowań spowodowanych kontaktem z różnymi przedmiotami lub materiałami. Określenie twardości powierzchniowej zgodnie z normą PN EN 101 obejmuje ręczne rysowanie powierzchni płytki zaostrzoną krawędzią minerału, którego twardość jest określona w skali Mohsa:

1 Talk
2 Gips
3 Kalcyt
4 Fluoryt
5 Apatyt
6 Skaleń
7 Kwarc
T 8opaz
9 Korund
10 Diament

Twardość powierzchniowa jest określana przez numer minerału, który nie spowodował zarysowania badanej próbki. Im wyższy numer minerału, tym większa twardość powierzchni płytki. To ważne kryterium przy wyborze płytek ceramicznych, zwłaszcza w miejscach o intensywnym użytkowaniu, gdzie istnieje ryzyko kontaktu z twardymi przedmiotami. Płytki o wysokiej twardości powierzchniowej utrzymują swoje estetyczne i funkcjonalne właściwości przez długi czas, co przyczynia się do trwałego zachowania ich pierwotnego wyglądu.

Właściwości mechaniczne płytek

Są kluczowe, zwłaszcza w kontekście obciążeń, którym będzie podlegać powierzchnia wyłożona tym materiałem. Te właściwości obejmują odporność na obciążenia, takie jak waga osób i mebli, które znajdą się na posadzce wyłożonej płytkami. Stanowią one integralną część struktury płytki, różniąc się od właściwości mechanicznych powierzchniowych, które odnoszą się wyłącznie do płaszczyzny licowej. W przypadku płytek podłogowych, kluczowymi cechami mechanicznymi są przede wszystkim wytrzymałość na uginanie oraz obciążenie niszczące przy zginaniu. Wytrzymałość na uginanie jest ściśle związana z materiałem, z jakiego wykonana jest płytka. Generalnie, im wyższa jest ta wartość, tym niższa jest nasiąkliwość wodna. Przykładowo, gres porcelanowy, charakteryzujący się wytrzymałością na uginanie, ma niską nasiąkliwość poniżej 0,5%, w przeciwieństwie do monoporosy, która może przekraczać 10%. Obciążenie niszczące przy zginaniu to natomiast cecha samej płytki, zależna od jej struktury i wymiarów. Ta wartość jest wynikiem nie tylko wskaźnika nasiąkliwości, lecz także grubości płytki – im grubsza, tym większe obciążenie niszczące, co wpływa na jej trwałość. W ramach tych właściwości wymienia się również wytrzymałość na nacisk, która dodatkowo wpływa na odporność płytek podłogowych na różne rodzaje obciążeń mechanicznych.

Odporność na plamienie

Odporność na powstawanie plam zależy w dużej mierze od mikrostruktury powierzchni licowej płytek ceramicznych. Im wyższa porowatość powierzchni licowej, tym większe ryzyko, że zabrudzenia przenikną do głębszych warstw, co może skutkować trudnością w ich usunięciu. To zjawisko prowadzi do uszkodzenia powierzchni, przypominającego zużycie, zwłaszcza na silniej eksponowanych obszarach, gdzie stopniowo pojawiają się trwałe plamy, stanowiące niekorzystny kontrast wobec pozostałej, nieuszkodzonej powierzchni płytki. Badanie odporności na plamienie polega na działaniu roztworu testującego na powierzchnię płytki przez określony czas, a następnie poddaniu jej procesowi czyszczenia i ocenie widocznych, nieodwracalnych zmian w wyglądzie.

Środki plamiące używane do testów to zieleń chromową Cr2O3 i Fe2O3 (dla zielonych płytek), jod jako środek utleniający oraz olej z oliwek jako substancję tworzącą film.

Płytki ceramiczne można czyścić z powstałych zabrudzeń przy użyciu różnych metod:

Metoda A: bieżąca woda o temperaturze 55 ± 5°C przez 5 minut.
Metoda B: gąbka i zwykły detergent o pH między 6,5 a 7,5.
Metoda C: mocny, aktywny środek o pH między 9 a 10, za pomocą szczotki obrotowej o średnicy 8 cm z twardym włosiem przez 2 minuty przy 500 obr./min.
Metoda D: zanurzenie płytki w odpowiednim rozpuszczalniku (3% kwas solny; wodorotlenek potasu – roztwór 200 g/l; aceton) na czas 24 godzin. Następnie powierzchnię energicznie płucze się pod bieżącą wodą. Jeżeli jeden z rozpuszczalników usuwa plamy, można uznać, że czyszczenie zostało wykonane.
Odporność na plamienie płytek ściennej lub podłogowej klasyfikuje się w 5 klasach (klasa 5 oznacza, że zabrudzenia można najłatwiej usunąć, a klasa 1 - że nie można ich usunąć):

Klasa 5: zabrudzenie usuwalne metodą A.
Klasa 4: zabrudzenie usuwalne metodą B.
Klasa 3: zabrudzenie usuwalne metodą C.
Klasa 2: zabrudzenie usuwalne metodą D.
Klasa 1: płytki nie można wyczyścić.

Płytki rektyfikowane – co to znaczy?

Płytki ceramiczne, po nadrukowaniu docelowego wzoru i wypaleniu, poddaje się, jednej z ostatnich faz produkcji, dzięki czemu ulegają przekształceniu w płytki rektyfikowane. Co to oznacza w praktyce? Rektyfikacja płytek to mechaniczna obróbka ich krawędzi w taki sposób, aby uzyskać brzegi o możliwie regularnych kształtach. Dzięki temu zmniejszone zostają różnice w wymiarach między poszczególnymi egzemplarzami – po zakończeniu procesu mogą one wynosić do 0,2 mm.

Płytka rektyfikowana cechuje się ostro zakończonymi krawędziami i kątami o dokładnie 90 stopniach, co umożliwia ich idealne dopasowanie i zmniejszenie szerokości fug do absolutnego minimum. W przeciwieństwie do płytek kalibrowanych, egzemplarze rektyfikowane w każdej partii mają nie tylko taką samą długość i szerokość, ale także grubość. Odróżniają się one od płytek kalibrowanych, które są cieńsze i posiadają lekko zaokrąglone brzegi. Wadą płytek rektyfikowanych jest ich wyższa cena w porównaniu do klasycznych wyrobów tego typu, co wynika głównie z precyzji wykonania i wykorzystania nowoczesnych technologii produkcji.

Płytki rektyfikowane czy zwykłe?

Decyzja dotycząca zastosowania płytek rektyfikowanych czy zwykłych zależy głównie od stylu aranżacji oraz budżetu. Płytki rektyfikowane mogą być droższe, ale pozwalają na stworzenie efektu równej powierzchni bez widocznych spoin, co jest istotne dla osób poszukujących elementów wykończeniowych tworzących wrażenie luksusu. Płytki drewnopodobne rektyfikowane mogą doskonale imitować panele lub deski, a szare płytki rektyfikowane o odpowiedniej fakturze mogą naśladować naturalny kamień. W przypadku jasnych, błyszczących powierzchni najlepszym wyborem będą płytki rektyfikowane, np. białe z połyskiem, ponieważ matowa fuga może psuć efekt. Ostateczna decyzja zależy od planowanej aranżacji przestrzeni oraz dostępnego budżetu.

Podczas układania płytek rektyfikowanych, kluczowe jest stosowanie odpowiedniej techniki i bardzo precyzyjne fugowanie. Mimo niemal identycznych wymiarów, fugi są niezbędne, aby umożliwić łatwe wyjęcie i wymianę uszkodzonych elementów oraz zapobiec gromadzeniu się wilgoci i zabrudzeń między płytkami. Dokładność i staranność podczas układania płytek rektyfikowanych są kluczowe, a szerokość spoiny powinna wynosić minimum 1,5-2 mm. Dzięki temu możliwe jest uzyskanie efektu gładkiej, eleganckiej powierzchni.

Wymagania jakościowe dla płytek

Podstawowa i obowiązująca w całej UE norma dla wszystkich grup płytek ceramicznych, PN-EN 14411, określa jakie właściwości powinny mieć płytki. Kryteria oceny powierzchni płytek – z odległości 100 cm przy natężeniu światła 300 lx – obejmują następujące aspekty:

Tolerancje wymiarowe: Mogą wynosić do ±0,5%, co oznacza, że dopuszczalne są minimalne różnice w wymiarach płytek, ale nie przekraczające 0,5%.
Wady powierzchni: 5% płytek z danej partii może posiadać widoczne wady. Oznacza to, że pewna liczba płytek może mieć drobne defekty, które są akceptowalne w granicach ustalonych normą.
Różnice odcieni między partiami: Partie produkcyjne tego samego wzoru mogą się różnić odcieniem. To zjawisko wynika z procesów produkcyjnych i jest dopuszczalne w pewnym zakresie.
Płytki rektyfikowane: Wymagają minimalnej fugi o szerokości 2 mm. Płytki tego typu, dzięki procesowi rektyfikacji, posiadają bardzo precyzyjne krawędzie, co umożliwia ich ściślejsze dopasowanie, ale jednocześnie wymaga zastosowania minimalnej fugi podczas montażu.
Dodatkowe wskazówki i zalecenia to:

Do montażu metodą tradycyjną czyli klejenie na zaprawy cementowe płytek długich i wąskich zaleca się stosowanie klipsów poziomujących. Ma to na celu zapewnienie równości i dokładności ułożenia płytek, zwłaszcza w przypadku dużych formatów.
Przed zamontowaniem płytek należy dokonać przeglądu całej partii, sprawdzając numery partii, wymiary, odcienie oraz jakość powierzchni. Przed montażem warto upewnić się, że wszystkie płytki spełniają ustalone normy i są zgodne z oczekiwaniami.
Ważne jest, aby wszelkie reklamacje dotyczące numerów partii, wymiarów, odcieni czy jakości powierzchni zostały zgłoszone przed rozpoczęciem montażu. Reklamacje po ułożeniu płytek, odnoszące się do tych kwestii, nie są uwzględniane.